Advertisements
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ
Εψές αργά ψιχάλιζε και ο Γιάννης ετραγούδα,
τόσο τραγούδαε γλυκά και νόστιμα κελάηδει,
του πήρ’ αγέρας τη φωνή, του Δράκοντα την πάγει
Προβαίν’ ο Δράκος και είπε του «Γιάννη θε να σε φάω».
«Δράκο μου, και τι σου ‘καμα για να με φας το δόλιο;»
«Γιατί διαβαίνεις πάρωρα και τραγουδάς πανώρια,
πο’ ‘χω τον ύπνο αγοραστό και βαριοπληρωμένο;
Ξυπνάς τ’ αηδόνια στις φωλιές, κράζεις πουλιά τον κάμπου.
Ξυπνάς και εμέ το δράκοντα με τη δρακόντισσά μου.»
«Άσε με, Δράκο, να διαβώ, άσε με να περάσω,
Τι κάνει γάμο ο βασιλιάς και μ’ έχει καλεσμένο
για νούνο, για παράνουνο, ξεφαντωτή τση τάβλας.»
«Σύρε στον γάμο στη χαρά και άνε γυρίσεις πίσω,
φέρε μου για την ξαγορά μαντήλι ξομπλιασμένο.»
